دو تا حدیث

دو تا حدیث می خوام بگم که یکیش معرفه و اون یکیش نه خیلی ، ارتباط خاصی هم به هم ندارند
اولیش که خیلی معروفه این که

مؤمن غمش تو قلبشه و شادیش تو صورتش

ما رو که نگفتند خدای نکرده ، غمو مگه آدم تو قلبش نگه می داره !! و شادی رو تو صورتش !!؟ آدم باید جدی باشه و حتی بهتره که یه ذره عبوس ، و حتی شاید بد نباشه که بعضی وقتا تظاهر کنه به غم !!!! و اگر خوشحال بود قایمش کنه ، نکنه که بقیه بفهمند و چیزی ازش بردارند و کم بشه !!!! یا یه سریا پیش خودشون بگند این واس چی انقد خوشه ، دیوونه است!؟

دومیش که خیلی معروف نیست این که

اگر کسی قبل از سلام سؤالی ازتون پرسید ، جوابشو ندید

اگر به این یکی عمل می کردیم احتمالا نباید برامون عجیب بود اگر وقتی تو خیابون از کسی می پرسیدیم ببخشید ساعت چنده ؟، طرف بدون جواب ، بی تفاوت از کنارمون رد می شد ؛ اگر کسی این کارو بکنه اشتباهی نکرده ، ولی برای ما خیلی عجیبه چون حتی تو موردای معمولی تر هم پیش میاد که بدون این که سلام کنیم سؤالی بپرسیم. راستی اگه این دومیه رو تا حالا نشنیده بودید ، ازپیامبره صلی الله علیه

آمنه